Porozumienie bez Przemocy, w skrócie PbP lub NVC od angielskiego Nonviolent Communication nazywane jest też „językiem serca”. To model komunikacji ze sobą samym i z innymi, który pomaga poprawić jakość relacji, a tym samym jakość życia. To taki sposób wyrażania myśli w dialogu, aby nie zadawać bólu drugiej osobie.

Przypomniał nam o nim i rozpowszechnił go Marshall Rosenberg – amerykański doktor psychologii klinicznej, który uczył rozwiązywać konflikty w sposób pokojowy i poprawiać komunikację. Powtarzał, że podstawową potrzebą człowieka jest zaspokajanie potrzeb drugiej osoby. Pokazał, jak mówić i słuchać, by docierać do wzajemnych potrzeb, a tym samym lepiej się rozumieć.
Komunikacja bez przemocy składa się z 4 kroków, które zmieniają nasz styl mówienia, pomagają dotrzeć do tego, co jest ważne i zrozumieć – siebie samych i innych (bez względu na to, w jaki sposób ci inni się komunikują):

Obserwacja – fakty

Uczucia – nazwanie ich

Wyrażenie potrzeb

Wyrażenie prośby.

Ale czy NVC to tylko kilka zasad, które pomogą rozróżnić komunikat szakala od żyrafy? Jak NVC sprawdza się w mediacji i co mówią o nim krytycy?

Między innymi o tym, rozmawiam z Karoliną Bąk – coachem, mediatorem, trenerem. Oprócz tego, Karolina to twórczyni marki Towarzysz Zmiany i współpracuje z gdańską Strefą NVC, a w swojej pracy bazuje na Komunikacji bez przemocy.